چندی پیش شرکت مایکروسافت پیشنهاد کرد که کلیه ی تولید کنندگان، محصولات کامپیوترشان را همراه با کارت صدا تولید کنند (به علاوه ی وسایل دیگر، مانند پورت USB ) این پیشنهاد  به استاندارد PC97 معروف است، تولید کنندگان مختار بودند اما با توجه به اینکه بیشتر کامپیوتر های دنیا از محصولات مایکروسافت استفاده می کردند. این اقدام سبب سهولت کار می شد. (به عنوان مثال اگر هم نرم افزار و هم سخت افزار کامپیوتر شما PC97  باشند، آنگاه این برنامه  عملکرد کاملی روی سیستم  دارد.)

از آن به بعد تولید کنندگان کامپیوتر، محصولاتشان را بصورت کارخانه ای همراه با کارت صدا عرضه کردند. همانگونه که می دانیم اکثر کامپیوترها با استفاده از قطعات تولیدی شرکتهای دیگر مونتاژ می شوند، این امر حتی در مورد دستگاههای عرضه شده تحت نام مارک های معتبر وجود دارد. طبیعتاً این مورد تولید کننگان مادربورد را تحت فشار قرار دا تا مادربوردهایی دارای کارت صدای توکار built-in)  ) تولید کنند تا میکروکامپیوترهایی تشکیل دهند که هم مشخصات PC97 را داشته باشند و هم ارزانتر باشند، با این توضیح که کارت صدای توکار درون مادربورد نیاز به یک کارت مخصوص را برطرف می کند.

امروزه نمی توان براحتی سیستم جدیدی را یافت که کارت صدا نداشته باشد، و معمولاً کارت صدای آنها روی مادربورد نصب شده است - به عبارت دیگر on board هستند (اصطلاح on board مشخص می کند که یکی از اجزاء مشخص مستقیماً درون بورد مربوطه قرار دارد.) دو روش عمده برای ساختن یک مدار صوتی on board  وجود دارد. ارزان ترین و رایجترین روش، استفاده از چیپست خود مادربورد است. چیپست های جدید دربرگیرنده ی مداری هستند که معادل کارت صدای on board است و با کمک یک مدار خارجی به نام Codec مخفف Coder/Decoder)  ) که بسیار ارزان است، فعال می شود (به همین دلیل است که تولید کنندگان ترجیح می دهند مادربوردهایشان را همراه با کارت صدای on board بسازند، زیرا به قیمت نهایی محصول چیز زیادی نمی افزاید). این کارت صدا از یک مدار چهارگوش کوچک حدود 1cmتشکیل شده و معمولاً روی لبه ی پشتی مادربورد می نشیند. مدارهای مختلفی بر روی مادربوردهای کنونی وجود دارند که می توان از آنها به عنوان codec استفاده کرد. این مادربوردها توسط شرکتهایی مانند Realteck ، Advance Logic (که متعلق به Realtek است)، C-Media و VIA تولید می شوند.